Pearl Harbor

Als u op Honolulu International Airport landt, dat grenst aan de Hickam Air Force Base en de U.S. Naval Reservation, ziet u vanuit de lucht Pearl Harbor liggen. De marinehaven van Pearl Harbor is één van de belangrijkste oorlogsmonumenten ter de wereld. De haven ligt 11 km ten westen van Honolulu en wordt nog steeds gebruikt door de Amerikaanse marine, het is zelfs nog steeds één van de grootste marinahavens ter Wereld, waar u enorme vliegdekschepen kunt zien liggen.

Pearl Harbor is vooral bekend vanwege de Japanse luchtaanval op de Amerikanen aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Toen de Japanse regering besloot dat een oorlog met de VS onvermijdelijk was, werkte admiraal Isoroku Yamamoto een plan uit (zie Aanval op Pearl Harbor) om de Amerikaanse marine bij verassing in de Stille Oceaan uit te schakelen.

Op 7 december 1941 vloog de Japanse luchtmacht over de haven en bombardeerden Amerikaanse oorlogsschepen, waardoor velen het leven lieten. In de haven liggen nog restanten van schepen die bij de aanval tot zinken werden gebracht. Het USS Arizona War Memorial is letterlijk om stil van te worden. Nog altijd lekken er druppels olie uit het wrak; de vreemde verkleuringen in het water herinneren aan wat hier destijds gebeurde.

Jaarlijks is er een herdenkingsdag bij de USS Arizona War Memorial Site. De USS Arizona was het eerste schip dat werd aangevallen en waar de meeste doden te betreuren waren. Meer dan 1,5 miljoen mensen bezoeken jaarlijks het USS Arizona Memorial, een helder wit monument van beton en staal dat verankerd ligt boven het wrak van een slagschip dat die dag zonk. Bij binnenkomst legt een videofilm uit hoe de Verenigde Staten betrokken raakten bij de Tweede Wereldoorlog. Er worden dagelijks rondleidingen georganiseerd, veteranen leggen met ooggetuigenverslagen uit wat er gebeurd is. U kunt een boottocht naar het gedenkteken maken, maar het beste kunt u dat 's ochtends vroeg doen i.v.m. de wachttijden later op dag.

Naast het USS Arizona Visitor Center ligt het Submarine Memorial Park. Behalve de gerestaureerde onderzeeboot USS Bowfin, die tijdens de Tweede Wereldoorlog 44 vijandelijke schepen tot zinken bracht, vindt u hier het Pacific Submarine Museum, een periscoop en commandotoren van een onderzeeboot en een Japanse onderzeeboot uit de Tweede Wereldoorlog.

Een andere bezienswaardigheid is het Battleship Missouri Memorial. De Memorial toont u het schip USS Missouri, dat aan het eind van de oorlog door de Amerikanen werd ingezet om de Japanners te verslaan en waar de uiteindelijke overgave door de Japanners getekend werd.

Voor een weids overzicht van de gehele baai kunt u via het pad Waimano Trail naar een prachtig uitkijkpunt. Het is geen gemakkelijke route waar u soms met touwen naar boven zult moeten klimmen.

Het Amerikaanse slagschip USS Arizona (BB-39), in dienst genomen bij de Amerikaanse Navy, kreeg een opknapbeurt op zaterdag 6 december 1941, langzij het reparatieschip USS Vestal (AR-4). Het slagschip lag aan de havensteiger van Ford Island te Pearl Harbor, aan de noordoostelijke punt bijna van het Ford eiland. Daarachter lag het slagschip USS Nevada (BB-36) als laatste van een rij van 9 schepen die zij aan zij, in linielengte, achter elkaar gemeerd lagen. Voor de USS Arizona lagen de USS Tennessee (BB-43), met aan de buitenkant de USS West Virginia (BB-48), met daarvoor liggend, ook zij aan zij, de USS Maryland (BB-46) en de USS Oklahoma (BB-37). De USS California (BB-44) lag daarvoor nog in een soort ronde baai aan de pier. Daartussen lag de olietanker, de USS Neosho (AO-23) die op die dag de schepen nog zou bevoorraden met stookolie. Niets vermoedend was dat een prachtig doelwit voor de vijand, die ze nog voorlopig niet hadden, maar die al wel onderweg was. Op de toenmalige primitieve radar, op een rotshoogte, had men het eskader zien aankomen en de officier van wacht kilometers verderop verwittigd. Deze zei dat ze zich niet druk hoeven te maken, daar het Amerikaanse B-17 Vliegende Forten waren, die verwacht werden rond dit tijdstip.

De overval

De USS Arizona en de USS Vestal waren nog samen gemeerd, gedurende de morgen van die beruchte zwarte zondag van 7 december 1941. Te midden van de manschappen aan boord van de USS Arizona, die morgen, was admiraal Isaac Kidd en kapitein-ter-Zee van het slagschip, Franklin Van Valckenburgh, aanwezig op het schip voor een routine-inspectie. Kort voor 08.00 u. van de 7e december vielen Japanse vliegtuigen onverhoeds en verrassend, de Amerikaanse Pacific Fleet en de haven van Pearl Harbor aan. De Japanse Zero's vlogen laag over de kanaalgeul, de in- en uitvaartroute van de Pacificvloot. Het hospitaalpersoneel wist niet wat er gebeurde toen een massa vliegtuigen laagvliegend, het Hospital Island overvlogen. Ze keken vreemd op toen ze de rode bollen op de vleugels en flanken van de vliegtuigen zagen. Sommigen zagen de piloten goed zitten in de Zero's, die grimmig naar hen keken. Men was verbaasd dat zo vroeg op een zondagmorgen manoeuvres plaatsvonden van de Amerikaanse luchtmacht maar weldra zagen de bewoners dat het Japanse vliegtuigen waren, met kwaadwillige bedoelingen.

Aan boord van de USS Arizona werd het luchtalarm geblazen om 07.55 u. De officiële generale inspectie werd vlug achterwege gelaten, ondanks het ongeloof van deze Japanse aanval op hun schepen. Het schip was blootgesteld aan de aanvallen en voor men daadwerkelijk kon reageren was het al te laat. Onderdeks lagen de vrijgestelde matrozen van dienst nog te slapen terwijl de aanval al begonnen was. Het slagschip doorstond acht bomtreffers. Duikbommenwerpers van het Aichi-type van squadron-leider Futchida doken neer op de schepen. Acht afzonderlijke aanvallen werden uitgevoerd op de grote slagschepen en de Japanse vliegers bleken goed te richten. Het resultaat was catastrofaal voor de Amerikanen.

Een Japanse Nakajima B5N Kate -bommenwerper dook vanaf grote hoogte naar de al getroffen USS Arizona en dropte zijn fatale 800 kg-bom, die ong. 2,20 m. lang was. De bomtreffer ging in het voorkasteel van de geschutstoren II (B-toren) en sloeg, zonder te ontploffen, door het dek naar het onderdek waar de aangrenzende poedermunitiekamer voor de A en B-torens was. Het leek een blindganger maar niets was minder waar. Na de inslag ontplofte kort nadien de bom en bracht een inferno-explosie teweeg, ook door de opgeslagen granaten en kruit in de munitiekamer. De vuurzeekolom steeg honderdtallen meters de lucht in. Het was net een vulkaanuitbarsting.

Een catastrofale explosie reet werkelijk het voorschip uiteen. Door de geweldige ontploffing lichtte het slagschip zich even op om daarna zwaar door te vallen in het havendok. Het bracht een geweldige vuurzee teweeg en op dit ogenblik moeten er honderden matrozen ineens gesneuveld zijn. De ketels ontploften eveneens zodat reusachtige stukken en brokken staal in de nabijheid van het schip naar omlaag kwamen. Het nabijgelegen reparatieschip kreeg enorm veel staal over zich heen. Het omliggende water werd met een laag brandende olie bedekt.

Toen de USS Arizona in de lucht vloog, lagen er meer dan 1.000 doden in het verwrongen wrak. De USS Vestal deelde mede in de klappen en brandde eveneens door het rondvliegende materiaal en olie van het slagschip. Daverende explosies klonken overal, het resultaat van andere aanvallen, en verscheurden de lucht. Een een dikke zwarte rook verspreidde zich over Pearl Harbor. De hemel boven de schepen werd verduisterd door de dikke rookkolommen.

Na de aanval brandde de USS Arizona nog twee dagen lang. Puinresten regenden neer op Ford Island in de nabijheid van het schip.

Daden van heldenmoed onder officieren en manschappen waren talrijk. Met name de daden van luitenant-commandant Samuel G. Fuqua, de schade-beperkings officier, moeten genoemd worden. Zijn koelbloedigheid bij het bestrijden van de brand en het redden van overlevenden voorkwam een nog grotere ramp. Voor zijn verdienste kreeg hij de Medal of Honor, de hoogste Amerikaanse dapperheidsonderscheiding, op. Postuum toegekende Medals of Honor waren er voor admiraal Isaac Kidd, de eerste vlag-officier die sneuvelde in de oorlog, en voor kapitein-ter-Zee Franklin Van Valckenburgh, die beiden gedood werden tijdens de aanval. Commandant Van Valckenburgh bereikte de commandobrug en wou het gevechtscommando in de hand nemen toen de fatale bomtreffer de munitiekruitkamer, voor de commandotoren, liet ontploffen.

De balans

Het totale dodental was 1.177 manschappen op een totale bemanning van 1.400 zielen, ruim de helft van het totaal aantal doden van die dag.

De overlevenden van de aanval, gewond of gezond, kregen elk een briefkaart om naar huis te sturen en te melden dat ze nog leefden. Velen kregen de briefkaart van hun man, geliefde of zoon, pas in februari 1942 toegestuurd, vooral in de midlands van de Verenigde Staten. Al die tijd zaten de echtgenotes, vriendinnen en families in voortdurende angst en spanning, dat ze eertijds slecht nieuws zouden krijgen van de Militaire Dienst van Vermisten of Gesneuvelden.

• Algemene informatie over Hawaii
  • Locatie van Hawaii
  • Geschiedenis van Hawaii
• Beste reistijd voor Hawaii
• Trouwen in Hawaii
• Praktische informatie voor reizigers naar Hawaii