Big Sur

Bixby Creek Bridge is dus uw toegangspoort tot het wildere gedeelte van Route One. De brug zelf werd in 1932 gebouwd en was toen de langste betonnen brug ter wereld. De oude kustweg volgt de rand van de rivier om bij Andrew Molera State Park weer aan te sluiten op Route One. Dit state park ligt op het terrein van een van de eerste nederzettingen aan dit stuk kust. John 'Juan Bautista' Roger Cooper kwam hier in de jaren vijftig van de vorige eeuw, bouwde een cabin en zette een veeranch op. Als u wilt kamperen, is dit een uitstekende plek.

Iets verder ligt Big Sur (naar El Pais Grande del Sur: het grote stuk ten zuiden van Carmel), de beboste vallei van de Big Sur River. Het dorpje Big Sur (950 inwoners) stelt niet veel voor. Tot ver in de twintigste eeuw was het een achterafplaatsje, het enige echte dorp tussen Monterey (Carmel) en San Simeon (Hearst Castle). De naam Big Sur wordt gebruikt voor het hele stuk kust tussen Point Sur Lighthouse en San Simeon (Hearst Castle). Van de hele westkust van de Verenigde Staten die eigenlijk overal de moeite waard is, vormt dit wel het spectaculairste gedeelte, met de bergen die meer dan vijftienhonderd meter uit zee rijzen, waarin de weg lijkt uitgekerfd.

Big Sur Village was ooit zo ongeveer het einde van de beschaving. Tot 1954 was er geen elektriciteit. Dat maakte de plek aantrekkelijk voor de schrijver Henry Miller en zijn vrienden. Tussen 1945 en 1962 woonde Miller regelmatig in de heuvels - de rustiger perioden van zijn leven. Het lokte ook de hippies aan die in de jaren zestig hier bacchanalen aanrichtten - de journalist Hunter Thompson (beter bekend als Gonzo) verbleef er toen enige jaren. Tegenwoordig zijn het veeleer New-Age-adepten en ecotoeristen die hier aanleggen.

U doet de schoonheid van Big Sur onrecht als u niet uit de auto komt. De uitzichten zijn fantastisch maar alleen kijken is niet voldoende. Stranden en bossen maken dit tot een outdoors-gebied; dat is de reden dat de mensen hier komen. Maak bijvoorbeeld een wandeling in Julia Pfeiffer Burns State Park, voor een picknick bijvoorbeeld, of zoek Pfeiffer Beach op.

En dan begint u aan de grote trek. Ten zuiden van Big Sur begint het stuk kust dat tot 1937 inderdaad letterlijk onbegaanbaar was. De tweebaansweg werd aangelegd na twintig jaar constructie, onder meer door dwangarbeiders (veroordeelde gevangenen). Het landschap wordt ruwer, indrukwekkender. De bomen verdwijnen en de weg die steeds dichter tegen de bergwand aanschurkt, eist alle aandacht op. Waarschuwingen voor rotsverschuivingen zijn geen loze kreten - de kans dat u om een schuifpartij heen moet rijden, is aanzienlijk.