Nuku Hiva

Robert Melville - de schrijver van Moby Dick - kwam tijdens zijn zeiltocht door de Pacific rond 1840 naar Nuku Hiva. Hij schreef in zijn reisverslag: 'Terwijl we op enige afstand langs het eiland zeilden, vingen we een glimp op van bloeiende valleien, diepe laagtes, watervallen en golvend oerwoud; hier en daar verborgen door uitstekende en rotsachtige kliffen, die zich ieder moment openden om uitzicht te bieden op een nieuwe, wonderbaarlijke schoonheid.'

Die schoonheid is onveranderd gebleven. Het kleine haventje waar zeiljachten aanmeren ligt verstopt tussen steile rotskliffen. Het oerwoud rijkt tot aan de toppen van de hoge bergen van Nuku Hiva. Nuku Hiva is het grootste en belangrijkste eiland van de Marquesas. Het heeft een oppervlakte van 339 km². Voorheen was het eiland ook bekend als Île Marchand en Madison Island. Het hoogste punt van dit eiland ligt op 1224m en heet Tekao. Het eiland is bergachtig, ruig en grillig gevormd.

Het eiland wordt aan de westzijde gedomineerd door een grote baai, waaromheen het hoofdplaatsje Taiohae ligt. Het kleine rustige plaatsje heeft ongeveer 2000 inwoners, en beschikt over een bank, postkantoor en winkels. Het plaatsje heeft een fort en kathedraal, welke door toeristen kunnen worden bezocht.

Andere bezienswaardigheden die u zeker niet mag missen zijn de Hakaui-vallei, met een indrukwekkende 550 meter hoge waterval, de oostkust met z'n spectaculaire 1000 meter hoge zeekliffen en de archeologische vondsten bij Tohua. Er wordt momenteel onderzoek gedaan door archeologen naar de vele tempels en forten op het eiland.

Vervoer buiten Taiohae vindt plaats per helikopter, boot of terreinauto, aangezien er nauwelijks wegen zijn op het eiland. De luchthaven ligt aan de noordwestzijde van het eiland, op ongeveer 2 uur rijden van Taiohae.

Veel inwoners dragen een belangrijkste kunstvorm altijd met zich mee. De tatoeages van de Marquesas eilanden zijn wereldberoemd. De vormen hadden vroeger allerlei betekenissen, maar nu dienen de regelmatige vormen vooral als versiering. De huid op de armen en benen, borstkas en rug wordt gebruikt als doek. Ook afbeeldingen van dieren worden veel gebruikt. De bewoners zijn trots op hun tatoeages. De inkt sluit aan bij hun woeste leefomgeving, waar ze zich zo diep verbonden mee voelen