Barbara bezocht the Highlands in Fiji
Fiji - wie denkt er niet aan witte stranden, groene palmen, blauwe lagunes en kleurrijke zonsondergangen? Je raadt het al, dat alles is Fiji, en nog veel meer.
In de zomer van 2019 hebben wij als gezin (ouders en twee studerende dochters) het tropische eilandenparadijs Fiji op het programma staan. Wij zijn er al eerder geweest en weten van de resorts met de vriendelijke mensen, van de mooie natuur, de leuke snorkelplekken en de romantische diners aan het strand.
Natuurlijk willen we dat allemaal niet missen en verheugen ons op een verblijf op een prachtig eiland, maar deze keer is dat de afsluiter. Eerst gaan we een trekkingtocht doen door de Highlands. Dat is heel bijzonder omdat er op de route die wij nemen al jaren geen toeristen meer zijn geweest. Wij zijn dus een soort pioniers!
Met onze trouwe Fijiaanse gids Peni rijden we naar het dorp. Nasukomai is op ca. 1000 meter en enorm afgelegen. Daar aangekomen worden we meteen begroet door mensen uit het dorp. We wikkelen snel onze pareo’s om de heupen, vrouwen in korte broeken zijn taboe. We worden door een hele zwerm kinderen begeleid naar ons gastgezin voor deze nacht.
Het huis is zeer eenvoudig en volgens de Fijiaanse traditie zijn er geen meubels. Iedereen slaapt, eet, praat, speelt en kookt op de vloer. Wij krijgen als slaapplek een afgescheiden gedeelte van de woonruimte aangewezen, met matjes en dekens. Na een wandeling door het dorp is het tijd voor het avondeten: er worden schotels van dorpsbewoners naar het gastgezin gebracht. Sommigen blijven eten, anderen willen kijken hoe de bleekneuzen eruitzien. Zoals in Fiji gebruikelijk gaat dat gepaard met heel veel gelach en gepraat.
Al snel blijkt waarom we in dit huis verblijven: er is een wc dat met een emmer wordt doorgespoeld, een luxe in deze omgeving. In dit dorp is nog geen elektriciteit. De huidige regering heeft plannen dat binnenkort alle Fijiers stroom hebben en sommige stroompalen staan er al.
De nacht is koud, iets wat je eigenlijk niet verwacht op Fiji. Ik trek al mijn kleren aan en luister naar het gesnurk van achter het stukje stof, het gekraak van het dierenleven onder het huis en het verlossende gekraai van de haan die de nieuwe dag aankondigt.
Na het ontbijt maken we een wandeling naar een waterval: de dorpelingen hadden de afgelopen dagen een pad door het oerbos gehakt. Ze begeleiden ons met hun machetes. Na de lunch is het afscheid nemen en we lopen naar het tweede dorp: Sawanivou.
Daar is iedereen bezig met het voorbereiden van het feestmaal: de lovo. Verschillende groenten, de onmisbare tapioca en kip worden in bananen-bladeren verpakt, op hete kolen gelegd en in de aarde gegaard.
Na het eten is er tijd voor de traditionele kava ceremonie: de wortels van de kava plant worden tot poeder gemalen die worden opgelost in water, die de basis voor HET drankje vormt. Na de toespraak van de chief en het rituele geklap en zang krijg ik mijn eerste slok uit de kokosnootschelp. De smaak van het bruine, peperige watertje is altijd even wennen…!
In de ochtend staat ons weer een verrassing te wachten: de billy billys! Ze hebben twee vlotten gemaakt van bamboe waarmee we door een nauwe kloof en over stroomversnellingen de rivier afdrijven. Wat een unieke ervaring!
In de namiddag staat een stevige wandeling op het programma: twee mannen met paarden begeleiden ons en slaan met hun machetes waar nodig een gat in het oerwoud. We zien prachtige panorama’s van de highlands en genieten van deze zeer ongerepte omgeving!
De bewoners van het laatste dorp staan al te wachten aan de overkant als wij bij de rivier aankomen. Dit dorp is lager gelegen en aan de busroute van Nadi naar Suva. Het voelt weer heel anders dan de bergdorpen.
In de avond was er een groot feest met veel kava, muziek en traditionele dans. We hebben er zeer van genoten!
